Uwaga na wolontariaty AIESEC -u w Indiach. Cz. 3

Dzisiaj mała odskocznia od klimatów tajskich. Wracamy do tematu wolontariatów AIESEC - u w Indiach. Trzecia i ostatnia historia o tym jak to polskie studentki próbowały czynić dobro w Indiach. Tym razem  Małgosia Rączka opowie o swoich przygodach i perypetiach.  Nasza bohaterka to osoba zaradna i zdecydowana więc nie  „czekając na cud” czyli realizacje AIESECowych obietnic, wzięła sprawy w swoje ręce... i ruszyła w podróż po Indiach.  Całą przygodę na bieżąco relacjonowała na BLOGU.

Przy okazji celem informacji dodam, że cena wizy AIESECowej wzrosła ostatnio do 707zł, chyba że jedzie się na turystycznej, to inna sprawa.

Skąd wziął się pomysł wyjazdu na wolontariat z AIESEC-iem i dlaczego do Indii?

Wyjazd do Indii z AIESECiem już od dawna chodził mi po głowie, jednak zawsze coś stawało na drodze. Chciałam zrobić coś dobrego dla świata, pomóc komuś w miejscu, gdzie ludziom żyje się gorzej. W tym roku okazało się, że to idealny moment w moim życiu na tego typu przygodę.

Nie wiem właściwie dlaczego, ale Indie były pierwszym wyborem. Może dlatego, że zawsze chciałam odwiedzić ten kraj, a może dlatego, że słyszy się o tym, jak biedna jest większość jego mieszkańców.

Była to moja pierwsza współpracą z tą organizacją.

Co ci zaproponowano, jakie były ustalone warunki? Ile kosztował cię ten wyjazd?

Po wpłaceniu 250zł darowizny na rzecz organizacji AIESEC otrzymuje się dostęp do imponującej bazy wolontariatów. Każdy z nich jest tam dokładnie opisany. W moim przypadku wybór padł na AIESEC Pune i projekt Uday.

Ustalone warunki projektu opierają się głównie na jego opisie. W moim projekcie wyglądało to następująco:

Job Description1 Felicitate, HIV awareness camps, civil rights awareness, etc.

Job Description2 Small scale job development in orphanages.

Job Description3 Conducting workshops at schools and colleges.

Job Description4 Facilitate BLOOD donation drives, Tree plantation drives, etc

Job Description5 Take English and fun learning workshops for the underprivileged

Measurable results expected from the intern Interns must document their daily activities and to innovate on how we can improve the project. Interns are expected to work on this project for 6 weeks. Preparation required from the intern before arrival It would be an added bonus if the intern can play a musical instrument or are knowledgeable and interested in art and craft. Doing research on how to make a presentation and it would also be good if the intern is a good orator.

Learning points that the intern might obtain during the internship:

 The intern will get a chance to work with various causes and problems in rural areas through various innovative means and improving their mircofinance skills. Interns will also get an opportunity for event management and improving upon their oration and interactive skills. Great cultural exchange opportunity.

Koszt wyjazdu to bilet lotniczy (2500zł), wiza (ok. 220zł), zakupy przed wyjazdem (kosmetyki, leki, lekki śpiwór, moskitiera, itp., ok. 1600zł) i pieniądze do wydania na miejscu (ok. 3000zł). Czyli razem ok. 8000zł na 10 tygodni - 6 tygodni wolontariatu + 4 tygodnie podróżowania.

Miejsce do spania

Jak wyglądały realia po przyjeździe do Indii?

Realia diametralnie różniły się od powyższych założeń. Dotarłam do mieszkania, które nie spełniało żadnych standardów. Nie było obiecanej ciepłej wody, czy wi-fi, które być miało. Nie było łóżek (maty na podłodze), stołu, krzeseł, lodówki…  Było za to dużo osób i dużo bałaganu. Była także kuchenka na gaz, który skończył się dość szybko i do momentu mojego wyjazdu nie został wymieniony.

Opłata za mieszkanie miała wynosić 50$ za 6 tygodni, jednak na niewiele przed moim przyjazdem kwota ta została zwiększona do 100$. Wydaje się to niewiele, ale za takie warunki i w Induskich realiach to dużo pieniędzy.

Ja za swoje mieszkanie w końcu nie zapłaciłam. Co ciekawe nikt się o to nawet nie upomniał… Aczkolwiek i tak nie miałam zamiaru przekazywać tych pieniędzy, ponieważ przesłany wcześniej opis zakwaterowania nie pokrył się w najmniejszym stopniu z rzeczywistością.

Miejsce do gotowania, tylko gazu nie było...

Po przyjeździe od współlokatorów dowiedziałam się, że niezależenie od projektu, do którego są przypisani (AIESEC Pune organizuje ich kilka) ich zajęcie to… siedzenie i czekanie.

Czekanie na pracę, na jakiekolwiek zajęcie, na pokrycie się obietnic osób z AIESECa, które wciąż powtarzały ‘jutro’.
Przez cały czas pobytu nie poznałam żadnej osoby, której projekt działałby prawidłowo. A przewinęło się ich dość sporo. Za to wiele osób spędzało czas siedząc w mieszkaniu.

Organizacja nie cieszy się dobrą sławą także wśród NGO (organizacje pozarządowe). Część z nich przekazała pieniądze na rzecz AIESEC Pune, aby ten przysłał im wolontariuszy, co nigdy nie następowało.

Jaki był twój kontakt z organizatorami? Skoro pojawiły się problemy czy mogłaś liczyć na ich pomoc?

Mój TN manager, ktoś jakby opiekun mojego projektu w Indiach, zazwyczaj nie odpowiadał na maile i utrzymywał, że zgubił telefon. Kontakt był więc ograniczony, a jak już udało mi się go spotkać biurze AIESECa to dowiedziałam się, że jedyne co mogę robić to uczyć w szkole. Jednak i to w rezultacie nie doszło do skutku.  
Nie mogłam liczyć na pomoc nikogo z lokalnego komitetu AIESEC. Wszyscy stali za sobą murem i równo powtarzali ‘jutro’.

Co do polskiego oddziału, otrzymałam wsparcie. Miała nawet miejsce interwencja, gdy nie mogłam w żaden sposób skontaktować się z TN Managerem w sprawie ustalenia warunków pracy. Jednak i to nie pomogło.

Małgosia w podróży po Indiach.

Jak ostatecznie zakończyła się twoja przygoda?

Zakończyła się spędzeniem czasu zaplanowanego na wolontariat na podróżowaniu. Nie widziałam sensu siedzenia w przeludnionym mieszkaniu czekając na cud.

Jakie porady i wskazówki mogłabyś udzielić innym studentom, którzy zastanawiają się nad takim wolontariatem?

Przede wszystkim bardzo dokładnie ustalić WSZYSTKIE warunki przed przyjazdem. Wszystko robić poprzez maile, żeby potem mieć dowód na piśmie.

Dogadać się co do obowiązków, zakresu pracy, wymiaru godzinowego, odległości z mieszkania do pracy i wypytać o wszystkie warunki dotyczące zakwaterowania.

Mam nadzieję, że to tylko AIESEC Pune przynosi taką niechlubną sławę tej organizacji. Założenia jej działania i pobudki ludzi z nią wyjeżdżających są naprawdę szlachetne.

Nie wiem, jak sprawa wygląda w innych krajach. Ale po czasie spędzonym w Indiach nie zdziwiłabym się, gdyby to tylko AIESEC  Indie nie funkcjonował w sposób poprawny.

Inne wywiady z wolontariuszami AIESEC:

Cz. 1 RelacjaMarty Świątek

Cz. 2 RelacjaTosi Zarakowskiej