Historia Rupaly, czyli "niezależność" kobiet w demokratycznych Indiach.

Historia, którą dzisiaj opisuję chociaż brzmi niewiarygodnie, wydarzyła się naprawdę . Mogłaby być scenariuszem do filmu, nie tylko bollyoodzkiego. Znamy ją bardzo dobrze i przeżywamy razem z jej bohaterami, ponieważ to nasi przyjaciele i sąsiedzi. Mieliśmy nawet możliwość przeczytać wyrok sądu cywilnego, który szczegółowo opisuje wydarzenia i ostateczną decyzję… Ale zacznijmy od początku…

Rupaly, to młoda, atrakcyjna mieszkanka Mumbaju, pochodząca z tradycyjnej, zamożnej rodziny hinduskiej, w której kultywuje się zwyczaje i tradycje. To oznacza, że przynależność do kasty ma ogromne znaczenie, a zdanie rodziców i ich pozycja kształtuje życie członków rodziny.

Religia Hindu odgrywa w życiu Rupaly bardzo ważną rolę. Na chwałę swoich Bogów  nie je wołowiny, a 2 razy w tygodniu odmawia sobie potraw mięsnych, słodkich i  kwaśnych.
Jak przystoi młodej dziewczynie z Indii musi się też odpowiednio ubierać. Oprócz strojów hinduskich w grę wchodzą jeansy i T-shirty, ale już krótka spódnica, bluzka na  ramiączkach absolutnie nie! Musi mieć długie włosy, żadnych tatuaży, natomiast duża ilość złotych kolczyków  w uszach i nosie jest mile widziana. Powinna też podporządkować się woli rodziców, którzy wybiorą jej męża.

Aranżowane małżeństwa, to bardzo ważny element tradycji hinduskiej. W małżeństwie nie jest ważna miłość między dwojgiem ludzi - ona przyjdzie po ślubie (albo i nie), ważny jest biznesowy kontrakt między rodzinami. Łączenie par w obrębie jednej religii, kasty a najlepiej też stanu. A ponieważ w Indiach jest taka mnogość religii, klanów, kast oraz stanów (odpowiednik naszych województw), nie tak łatwo znaleźć odpowiednią osobę. Zdanie się na zew serca młodych ludzi, przy tylu ograniczeniach, jest niedopuszczalny, przecież "serce nie sługa", nie będzie prowadzić wywiadów w sprawie pochodzenia i wyznania.

Na szczęście zdarzają się wyjątki i małżeństwa z miłości też są spotykane, chociaż nadal są w mniejszości, a przyszli małżonkowie przechodzą często gehennę w walce z rodziną.

Nasza bohaterka - Rupaly to bardzo odważna dziewczyna, wykształcona i ciekawa świata. Poza stanem Maharastra, Goa i Delhi nie była nigdzie, a marzy jej się zobaczyć cały świat.

Ku nieszczęściu rodziców zakochała się w Amerykaninie, postanowiła wyjść za niego za mąż, a potem wyjechać do Ameryki. Dla jej rodziców sytuacja absolutnie nie do zaakceptowania, nie dość, że nie jest Hindusem, to jest biały i dużo starszy. Oczywiście nie zgodzili się. Wydawałoby się, że  w takiej sytuacji Rupaly, która jest dorosła i zgodnie z prawem indyjskim niezależna będzie żyła swoim życiem, pogodzona z tym, że rodzina nie zaakceptowała jej decyzji.

Ale nie w Indiach!!!
W tym kraju w XXI wieku, dla rodziców, których córka sprzeciwiła się ich woli, oznacza to wstyd przez całą społecznością. Trudno w to uwierzyć, ale ojciec często woli, żeby córka umarła, niż żeby prowadziła niezależne życie, wbrew jego woli.

Rupaly  zdecydowała się jednak przeciwstawić woli ojca.  Można sobie wyobrazić, ile ją to kosztowało. Chciała jedynie, żeby pozwolono jej żyć swoim życiem.

Wtedy zaczęła się historia jak z filmu kryminalnego. W dniu, kiedy zamierzała wziąć państwowy ślub z Tomem rodzice uprowadzili ją i zastosowali areszt domowy. Aby wybić jej z głowy miłość, zamknęli ją na 1,5 miesiąca w pokoju bez dostępu do internetu i telefonu, by nie mogła się z nikim kontaktować. Po jakimś czasie, gdy uparta Rupaly obstawała przy swoim, zamknęli ją w szpitalu psychiatrycznym informując lekarzy, że zachowuje się jak szalona. Bez jej wiedzy i zgody dostawała środki psychotropowe. Po jakimś czasie zabrano ją do domu i nadal trzymano zamkniętą. Rupaly próbowała różnych sposobów, w końcu zastosowała strajk głodowy, nie jadła nic przez 7 dni. Ale rodzice byli uparci. Jedynym sposobem była ucieczka z domu. Udało jej się to zrobić i zamieszkała z Tomem. 
Chcąc być w zgodzie ze swoją religią wzięli hinduski ślub. Odbył się on w tajemnicy przed rodziną, w świątyni i tylko hinduscy Bogowie mogą zaświadczyć, że takie małżeństwo zawarto, bo żadnych dokumentów nie ma. Wobec prawa nadal nie są małżeństwem. Państwowego, oficjalnego ślubu nie mogą mieć ponieważ rodzice dziewczyny przetrzymują wszystkie jej dokumenty.

Na tym jednak nie skończyły się ich kłopoty.

Ojciec dziewczyny złożył doniesienie na policji, że jego córka została porwana. W wyniku tego mąż  Rupaly był kilkakrotnie aresztowany. Za każdym razem po interwencji żony, która wyjaśniała, że nie jest porwana, uwalniano go. Przy 3-ciej takiej sytuacji, jak twierdzi, stał się już znajomym lokalnych policjantów, którzy nawet zrobili sobie z nim zdjęcia:)

Gdy ta metoda nie pomogła, ojciec dziewczyny zorganizował grupę około 20 policjantów i lokalnych polityków, którzy mieli siłą zabrać córkę z powrotem do domu. Wyłamali drzwi mieszkania Toma i próbowali ją zabrać ze sobą siłą. Nieszczęsna para zabarykadowała się w sypialni i jedynie głośne protesty jej męża, że to jest nielegalna, niezgodna z prawem napaść na mieszkanie obywatela amerykańskiego zapobiegły wyciągnięciu dziewczyny z mieszkania. Przez kolejne półtora miesiąca nasi znajomi nie wychodzili z domu, ponieważ przed ich drzwiami dyżurowali policjanci. Czekali aż Rupaly wyjdzie, by wtedy móc ją zabrać do domu i nie być posądzonym o napaść na mieszkanie Amerykanina.

Żyjąc jak więźniowie w swoim domu, czekali co będzie dalej, jedynym kontaktem ze światem zewnętrznym był znajomy, który przynosił im jedzenie. Trudno sobie wyobrazić w jakim strachu i presji żyli w tym czasie, nie wiedząc co może się wydarzyć.

Oczywiście cała akcja była bezprawna, Rupaly ciągle tłumaczyła, że jest tu z własnej woli, jest dorosła i ma prawo decydować o tym gdzie chce być i nikt nie może ją siłą zabierać.

No, chyba że mieszka się w Indiach (demokratycznych?!) i ma się wpływowego ojca.

Ostatecznie akcja policyjna zakończyła się fiaskiem, mundurowi ustąpili. Wydaje się, że rodzice pogodzili się, z faktem, iż ich córka mieszka w związku, na który się nie zgadzają, ale przynajmniej jest w Indiach. 
Z wyroku sądowego wynika, że rodzice nie mogą się zbliżać do niej bliżej niż na 100m oraz mają obowiązek oddać jej wszystkie dokumenty należące do niej. Taka jest teoria, a praktyka wygląda następująco.

Rodzice skupili się teraz na uniemożliwieniu jej wyjazdu z kraju czyli na zablokowaniu wydania paszportu.

Czy to możliwe? Okazuje się, że w Indiach tak. Wystarczy nawet błaha skarga kogoś z rodziny lub nawet sąsiada, aby biuro paszportowe zatrzymywało paszport przez wiele lat.

Drugi akt tej sprawy, czyli walka o paszport jest w toku.

Rupaly oczywiście próbuje rozmawiać, tłumaczyć, płakać, ale oficjalna odpowiedź mówi, że musi szanować wolę swoich rodziców, czyli bez zgody ojca nie wydadzą jej paszportu.

To kolejna rzecz niezgodna z prawem, dziewczyna jest dorosła i niezależna, ale w Indiach tylko w teorii.

W tym kraju zwyczaje są ważniejsze niż prawo.

Nie wiadomo jak ta historia się zakończy, czy Rupaly wystarczy odwagi, siły i zaparcia, żeby walczyć z przeciwnościami i realizować swoje marzenia. Chcąc żyć swoim życiem poświęciła kontakty z rodziną i znajomymi, którzy się od niej odwrócili. Nasza bohaterka jest przykładem jak z trudem i powoli młodzi ludzie próbują przełamywać zatwardziałe, konserwatywne tradycje, które często ograniczają lub wręcz niszczą ich życie.

Indie się zmieniają, ale pewne zasady tak silnie utkwiły w świadomości tych ludzi, że potrzeba kilku pokoleń dziewczyn odważnych jak Rupaly, żeby można było powiedzieć, że mieszkańcy Indii są wolni i niezależni.

Pozostaje mi tylko mieć nadzieję, że będę mogła dopisać jeszcze jeden, szczęśliwy odcinek tej historii.

W tej chwili możemy jedynie serdecznie pozdrowić naszych przyjaciół Rupaly i Toma oraz życzyć im spełnienia marzeń, a szczególnie tego jednego: wyjazdu do Ameryki!!!

PS. Jeżeli chcielibyście przekazać coś Rupaly, piszcie, na pewno to do niej dotrze! Nie muszę chyba dodawać, że potrzebuje wsparcia skoro rodzina i dawni przyjaciele są przeciwko niej…
PS. CD historii TUTAJ