Bantayańskie przemyślenia cd. - droga zwana życiem.

... nierówna, łatwo się potknąć, przewrócić i złamać nogę...
Rozglądając się wokół możemy dostrzec mnóstwo piękna, ale nie patrząc pod nogi, jeszcze łatwiej się potknąć.
Patrząc pod nogi, jesteśmy skoncentrowani na tym, gdzie stawiamy stopy, ale wtedy nie dostrzegamy innych ścieżek, którymi moglibyśmy pójść.
Widząc inną ścieżkę wydaje nam się, że będzie łatwiejsza, mniej kamienista.
Ci, którzy zdecydowali się iść inną drogą, mówią jednak, że owszem, jest inna, ale tak samo nierówna i zdradliwa jak ta poprzednia.
Ale ci, co zostali na pierwszej zazdroszczą tym, co się zdecydowali.
Na końcu ścieżki jest cel. Podobno wodospad.
Ale czy on tam naprawdę jest? Przecież jest pora sucha, a wtedy rzeki wysychają.
Jeżeli pokonamy całą tę drogę i okaże się, że rzeki nie ma, wyschła, wtedy stwierdzimy, że zmarnowaliśmy swój czas.
Nie ruszając w drogę, nigdy nie przekonamy się, czy jest tam wodospad.