Zakazana miłość.

Polka poznała Hindusa, zakochali się i postanowili pobrać. Cóż w tym dziwnego i zakazanego? Piękna miłość, piękny ślub, piękne życie…. ale w Indiach za tym wszystkim jest jeszcze jego rodzina i kasta, która nie pozwala, nie zgadza się. Oni mają to szczęście, że mimo przeciwności są razem, ale rysa na ich szczęściu niestety została.

Oto jej historia....

Mojego męża poznałam w Szkocji gdzie też obecnie mieszkamy. Gdy dostałam pracę w sklepie od razu zwróciłam uwagę na menagera, jak się później okazało ja także mu się spodobałam. Zaczęliśmy się spotykać i po 3 miesiącach mi się oświadczył. Byłam najszczęśliwszą kobietą na ziemi i od razu powiedziałam tak.

Był tylko jeden, ale za to poważny problem, jego rodzice nie zaakceptowali mnie i powiedzieli żeby wracał do Indii. Chcieli zaaranżować  mu małżeństwo z miłą indyjską dziewczyną z jego kasty. Problemem dla nich było to iż nie jestem hinduistką oraz, co więcej,  nie jestem z jego kasty. Kasta Reddy jest bardzo szanowana, to jak arystokracja wśród kast.  http://en.wikipedia.org/wiki/Reddy

 Gdy  się sprzeciwił i powiedział że mnie kocha i tylko mnie może poślubić, odpowiedzieli:

“Albo wracasz, zgadzasz się na nasze warunki  i wszystko jest ok, albo zostajesz tam i nie jesteś  już naszym synem.”

Muszę dodać,  że mój mąż jest najstarszym dzieckiem, zgodnie z niepisaną tradycją indyjską ma w związku z tym obowiązek opieki nad swoimi rodzicami. Ma tylko siostrę, która również miała aranżowane małżeństwo w wieku 17 lat z mężczyzną z ich kasty.

Jesteśmy małżeństwem już ponad rok, mamy cudowną córeczkę Zosie Anu. Mój mąż od naszego ślubu nie miał  żadnej wiadomości od swoich rodziców. Dotrzymali słowa i zerwali z nim kontakty.

Zosia Anu

 Jesteśmy szczęśliwi, mieszkamy z moją mamą, która ma z mężem wspaniały kontakt, ale czuję, że do pełni szczęścia brakuje mu błogosławieństwa jego rodziców.

Teraz mamy kolejny problem, tym razem z jego wizą. Stracił ją i musi wracać do Indii przed świętami Bożego Narodzenia. Będą to pierwsze święta malutkiej, więc bardzo to przeżywamy. Ja nie mogę z nim jechać ponieważ mogło by być  to dla mnie niebezpieczne. Obawiam się też czy on nie będzie miał jakiś problemów ze strony rodziny.  Mam jednak nadzieje, że wszystko będzie dobrze, staram się jakoś trzymać.

Szczęśliwy tatuś.

Co do religii czy tradycji nigdy mnie do niczego nie zmuszał.  Zdecydowaliśmy też, że gdy córka  będzie dorosła sama wybierze jaką religie chce wyznawać.  Na razie będziemy ją uczyć w duchu jednej i drugiej. Jedyne o co mnie prosił to, żebym nie dawała jej do jedzenia wołowiny.  Sama też staram się nie przyrządzać jej w domu. Uwielbiam gdy jej śpiewa piosenki w jego języku i gdy próbuje coś powiedzieć po polsku. Jest naprawdę wspaniałym człowiekiem i mam nadzieje, że jego rodzice w końcu zaakceptują decyzję swojego syna.